Terminologia kajakowa

długość wiosła wiosłowego: odnosi się do niewielkiej odległości między wejściem wiosła do wody a wyjściem z wody.

wakf: Odnosi się do trajektorii wiosła w wodzie.

tempo udaru, udar: odnosi się do liczby uderzeń w określonym przedziale czasu. Zwykle 30-40 wioseł na minutę. W przypadku zawodów mężczyzn i kobiet na wszystkich typach łodzi obowiązują przepisy dotyczące efektywnej częstotliwości wiosłowania w zależności od poziomu wyszkolenia.

Rytm lub wiosłowanie: odnosi się do stosunku czasu między ruchem ostrza a ruchem. W każdym cyklu wiosłowania zrelaksuj się, pchając nagrodę, i wywieraj siłę, ciągnąc wiosło, tworząc wyraźny rytm. Może sprawić, że mięśnie odpowiednich partii odpoczną na krótki czas, co sprzyja rozsądnemu wysiłkowi siły fizycznej i przyspieszeniu prędkości wiosłowania.

faza wiosłowania: odnosi się do ogólnego określenia pełnego działania wiosłowania. Składa się z 3 spójnych ruchów: wejścia wiosła do wody, wiosłowania i powrotu. Cały ruch nazywany jest cyklem uderzeń.

start: odnosi się do łodzi ze stanu statycznego do stanu ruchu, który nazywa się „żeglowaniem”. Terminowe i prawidłowe opanowanie techniki żeglowania może pozwolić łódce na osiągnięcie największej prędkości w jak najkrótszym czasie i uzyskanie przewagi wyprzedzającej.

woda zwrotna: przeciwieństwo działania wiosłowania. Odwrócenie wioseł może sprawić, że łódź popłynie w przeciwnym kierunku.

Jazda na fali: gdy kajak się porusza, jest to technika manewrowania, która wykorzystuje siłę fal generowaną przez inne łodzie do przyspieszenia kajaka do przodu.