Już w 1778 roku brytyjski odkrywca kapitan J. Cook widział tego rodzaju działalność na Hawajach. Po 1908 r. surfing rozprzestrzenił się na niektóre kraje w Europie i Ameryce. Rozprzestrzenienie się w Azji po 1960 roku. W ciągu ostatnich jednej do dwóch dekad surfing bardzo się rozwinął. Zawody surfingowe na dużą skalę odbywały się na wybrzeżach Ameryki Północnej, Peru, Hawajów, RPA i wschodniej Australii. Surfing jest napędzany falami i odbywa się na plaży z wiatrem i falami. Wysokość fal powinna wynosić około 1 metra, a minimalna nie powinna być mniejsza niż 30 cm. Wyspy Hawajskie mają fale odpowiednie do surfowania przez cały rok. Szczególnie zimą lub wiosną pojawiają się fale z północnego Pacyfiku. Fale sięgają nawet 4 metrów, dzięki czemu sportowcy mogą ślizgać się na dystansie ponad 800 metrów. Dlatego Wyspy Hawajskie zawsze były centrum surfingu na świecie.
The
deski surfingowepierwotnie używane miały około 5 metrów długości i ważyły od 50 do 60 kilogramów. Po II wojnie światowej pojawiły się panele z tworzywa piankowego, a ich kształt został poprawiony. The
deski surfingoweobecnie używane mają 1,5-2,7 m długości, 60 cm szerokości i 7-10 cm grubości. Deski są lekkie i płaskie, z nieco węższym przodem i tyłem oraz stabilizującą płetwą ogonową z tyłu i na dole. Aby zwiększyć tarcie, deska jest również pokryta woskową folią zewnętrzną. Wszystko
deski surfingoweważą tylko od 11 do 26 kilogramów. Humbaki mają pofalowane struktury na przedniej stronie skrzydeł, które pomagają behemotom poruszać się z większą gracją i płynnie przez nurt. Ta struktura pomaga zmniejszyć opór i pomaga garbusowi „chwycić” nurt, zapewniając, że może poruszać się zwinnie pomimo swoich ogromnych rozmiarów. Zainspirowany tym, producent desek surfingowych Fluid Earth stworzył charakterystyczną charakterystykę
deski surfingowez karbowanymi przednimi końcami.